Rozdział 1

                 Praca w barze nie jest taka zła nie licząc kiepskich zarobków, marnych napiwków, smrodu papierosów i alkoholu, widoku pijanych ludzi oraz beznadziejnego szefa, który oskarżana cie o zło całego świata. Ale są także plusy. Bar jest zamknięty przez większość dnia, więc aż do wieczora mamy wolne. Przepracowujemy tam przeważającą część wieczorów oraz nocy. Wszystkie kelnerki są zmuszone do noszenia króciutkich platynowych spódniczek oraz obcisłych srebrnych koszulek odsłaniających dekolt.
 - Czemu to musi być takie krótkie - Oglądam się za siebie i widzę Ahsokę próbującą naciągnąć spódniczkę.
 - Nie jest takie złe. Masz ładne nogi - Posyłam jej uśmieszek i wracam wzrokiem do odbicia lustra. Dostrzegam w nim, że Soka przewraca teatralnie oczami, jak to zwykle robi.
 - Dobra. Ale jeśli się nie pośpieszymy Meri, to nas wyleją - Rusza w kierunku drzwi pewnym krokiem. Idę za nią spinając włosy w kitkę.
            Dochodzi północ, a w barze budzi się życie. Cały czas ktoś przychodzi i odchodzi. Pracujemy na pełnych obrotach i nie mamy czasu odpocząć. Po 6 godzinach wirowania między stolikami zaczynają mnie boleć nogi, ale nic nie poradzę. Pędzę do pustego stolika, gdzie poprzedni klienci zostawili po sobie brudne naczynia. Spostrzegam, że Ahsoka jest po drugiej stronie baru i męczy się z pijanymi łowcami. Jeśli szybko ich nie okiełzna zapewne dojdzie do bójki. Nie mija chwila, a wpada na mnie zalany rodianin. Zatacza się na mnie a ja upadam i z brzękiem tłucze naczynia. Rozmowy wokół mnie milkną, a ja staje w centrum zainteresowania. Nie mija nawet pół minuty, kiedy wszyscy znowu zaczynają żyć swoim życiem. Wzdycham i wycieram brudne ręce w fartuszek.
 - Oberwie się nam - Przyjaciółka stoi nade mną z wyciągniętą dłonią.
 - Nie nam tylko mi - odpowiadam. A po chwili obie słyszymy wrzask Ricka.
 - Coś ty babo znów narobiła! - krzyczy w moim kierunku. Jestem cała pobrudzona wiśniowym drinkiem, więc łatwo było zgadnąć która z nas jest za to odpowiedzialna.
 - To moja wina - Togrutanka staje przede mną, jakby chciała mnie zasłonić. Czuję się winna, że Ahs bierze wszystko na siebie. Chce coś powiedzieć, ale ona ściska dyskretnie moją dłoń dając mi sygnał bym milczała.
 - Twoja?! - Gniew szefa kieruje się na kolejną ofiarę.
 - No tak, nie patrzyłam gdzie idę i wpadła na Mer... No i - Robi pauzę spoglądając na potłuczone miski. - Przepraszam.
 - Wrrr - warczy w naszym kierunku - Po co ja was głupie dziewuchy zatrudniałem! Wiecznie coś niszczycie...!
 - Tak, wiemy i przepraszamy. To się więcej nie powtórzy - mówi Soka, łypiąc na mnie spode łba.
 - Tak przepraszamy - mamroczę pod nosem, ale na tyle głośno by mnie usłyszeli.
 - Jeszcze raz - Grozi nam palcem - A was wyrzucę na zbity pysk. - Odchodzi a Ahsoka odwraca się do mnie twarzą i mruga szczerząc się od ucha do ucha.
 - Widzę, że lubisz się płaszczyć - Słowa wypływają mi same z ust zanim zdążę je zatrzymać. Ahs nie przestaje się uśmiechać.
 - Gdyby nie ja wywalił by nas, a to oznacza, że nie dostałybyśmy forsy, a jak sama wiesz właścicielka mieszkania tylko czyha, aby się nas pozbyć - Odwraca się i maszeruje do kolejnego stolika. Obserwuję ją do momentu, kiedy wstaje jak wryta i patrzy na stolik 12. Ja nie widzę w nim nic dziwnego. Zajmuję go mężczyzna i kobieta oboje w długich płaszczach z kapturami. Spoglądają na Ahsoke, jak na ducha. Ona natomiast robi obrót 180 stopni i kieruje się w moją stronę. Kiedy jest tuż obok mówi:
 - Weź stolik 12 i nic o mnie nie mów - Lukam na nią i widzę, że zajęła się ludźmi z innych boksów. Biorę oddech i ruszam przed siebie.






















Misiaczki!!! :*

No cóż, rozdział pierwszy już jest. Chciałabym, żeby był dłuższy, ale niestety na samym początku dowiemy się kim są ludzie ze stolika numer 12. Jakieś pomysły? Osoba która zgadnie dostanie w kolejnym rozdziale dedyk.
A jak na razie ten oto rozdział o życiu kelnerek dedykuje...:
Oldze Solo

Buziaczki :* od Meri <3